Günümüz dünyasında çağdaş ve medeni olmak, çoğu zaman geleneklerden ve inançlardan kopmakla ilişkilendiriliyor. Modern yaşam tarzları, teknolojinin hızla ilerlemesi ve bireysel özgürlük vurgusu, insanları köklü değerlerden uzaklaştırabiliyor. Ancak bu, çağdaş olmanın inançsızlıkla eş tutulması gerektiği anlamına gelmez.
İnanç, insanın ruhunu besleyen bir rehberdir. Toplumların medeniyet yolculuğu, aslında bu rehberin sunduğu değerlerle şekillenmiştir. Çağdaşlık, değişim ve yeniliklere açık olmayı ifade ederken, inanç ise insanın kökleriyle bağını korur. Bir insan, teknolojiyi kullanarak modern bir yaşam sürdürebilir, aynı zamanda maneviyatına bağlı kalabilir. Bu iki kavram birbirine zıt değil, aksine birbirini tamamlayan unsurlar olabilir.
Ne yazık ki günümüzde bazı kesimler, inanç ve çağdaşlık arasında bir uçurum varmış gibi davranıyor. İnançlı biri çağdaş olamaz ya da çağdaş bir kişi inançlı olamaz algısı, hem bireyleri hem de toplumları kutuplaştırıyor. Oysa ki, insan kendi manevi değerlerini koruyarak da yeniliklere ayak uydurabilir. İnanç, bir yük değil, aksine bir denge unsurudur.
Bu noktada önemli olan, bireyin kendi kimliğini kaybetmeden dünyaya ayak uydurabilmesidir. İnanç, değişen dünyada insana bir pusula sağlar. Çağdaşlık ise bu pusulayı kullanarak ilerlemeyi öğretir. İnsan, köklerinden kopmadan da çağdaş olabilir; hatta bu, onu daha güçlü bir birey yapar.
Kısacası, çağdaş ve medeni olmak inançtan uzaklaşmayı gerektirmez. Aksine, inançlarını doğru bir şekilde anlamış ve onları yaşamına entegre edebilmiş bireyler, daha sağlam bir medeniyet inşa edebilir. Günümüz dünyasında bu dengeyi bulmak belki zor, ama imkânsız değil. Önemli olan, bu iki değer arasında bir köprü kurarak ilerlemektir.